دعاوی حقوقی:

گرچه به کاربردن اصطلاح دعاوی حقوقی به جای دعاوی مدنی ، از حیث نظری چندان دقیق نیست، لکن به دلیل رواج استعمال مذکور لازم به ذکر است که منظور از دعاوی حقوقی (در برابر دعاوی کیفری ) ،ادعاهایی است که مستقیما به مسایلی غیر ازدرخواست پیگیری قضایی نسبت به اعمال مجرمانه می پردازد و این دعاوی بر اساس قواعد مندرج در قانون آیین دادرسی مدنی در دادگاههای حقوقی مورد رسیدگی قرار می گیرد. در واقع ، خواسته خواهان در دعاوی حقوقی، اعمال مجازات بر خوانده نیست و خواهان ، صرف نظر از اینکه فعل یا ترک فعل خوانده، عنوان مجرمانه ای دارد ، مطالبه حقی می نماید. دعاوی حقوقی شامل دعاوی متعددی از قبیل دعاوی مطالباتی، دعاوی ملکی، دعاوی خانوادگی ، دعاوی حسبی ، دعاوی مرتبط با شرکتها و نظیر آن می باشد.

بر خلاف دعاوی کیفری، نتایج دعاوی حقوقی به دلیل بهره مندی از قواعد و اسلوب مشخص ، بیشتر قابل پیش بینی می باشد. این تمایز به سبب ضرورت اثبات عنصر معنوی در عمده جرایم است که دعاوی کیفری را کمتر قابل پیش بینی می نماید. در امور حقوقی ، ضوابط و قواعد از پیش تعیین شده است و قاضی رسیدگی کننده صرفا در قالب قواعد مذکور به موضوعات ارجاعی رسیدگی و مبادرت به انشاء رای می نماید. در واقع ، تفاوتی بین عمد و عدم عمد در دعاوی حقوقی وجود ندارد.  در فرض انطباق دعوای مطروحه توسط خواهان با قواعد شکلی و ماهوی، حکم مقتضی به نفع وی صادر می شود.

نکته حایز اهمیت در دعاوی حقوقی، مباحث شکلی است که عمدتا در قالب ایرادات مورد امعان نظر قرار می گیرد. اهمیت مذکور در روش تنظیم دادخواست و نیز دفاع در برابر دادخواست تنظیمی مشهود می باشد. اشتباه در تنظیم دادخواست سبب می گردد که وکیل یا وکلای خوانده در جلسه اول دادرسی به راحتی با طرح ایراد قانونی خود ، سبب شوند دادخواست مطروحه رد شده و علاوه بر تفویت زمان ، هزینه دادرسی پرداختی خواهان نیز از بین برود. لذا رعایت قواعد دادرسی مدنی برای طرفین دعوا، واجد اهمیت درخوری است که به کلیه کسانی که  به عنوان طرفی از دعاوی حقوقی محسوب می شوند، توصیه می شود در این خصوص از خدمات وکلای متخصص و مجرب استفاده شود.